-
1 palący
paląc|y1. жгучий;\palący wstyd жгучий стыд;
\palącyа potrzeba насущная потребность 2. (w smaku) едкий; жгучий;3. курящий;on jest \palący он курит, он курящий;
4. \palącyу ♂ курильщик, курящий+4. palacz
* * *1) жгу́чийpalący wstyd — жгу́чий стыд
paląca potrzeba — насу́щная потре́бность
2) ( w smaku) е́дкий; жгу́чий3) куря́щийon jest palący — он ку́рит, он куря́щий
4) palący м кури́льщик, куря́щийSyn:palacz 4)
См. также в других словарях:
lampa — ż IV, CMs. lampapie; lm D. lamp 1. «urządzenie służące do wytwarzania sztucznego oświetlenia za pomocą prądu elektrycznego lub przez spalanie nafty, oleju, spirytusu, gazu» Lampa elektryczna, gazowa, naftowa. Lampa stojąca, wisząca. Zapalić,… … Słownik języka polskiego
karbidowy — przym. od karbid ∆ Lampa, lampka karbidowa «lampa, w której źródłem światła jest palący się acetylen wytwarzany w zbiorniku przez działanie wody na karbid; lampa acetylenowa» … Słownik języka polskiego
karbidówka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. karbidówkawce; lm D. karbidówkawek {{/stl 8}}{{stl 7}} lampa, w której źródłem światła jest palący się acetylen powstający w zbiorniku na skutek reakcji chemicznej karbidu z wodą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapalić… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… … Słownik języka polskiego
ognisko — n II, N. ogniskokiem; lm D. ogniskoisk 1. «stos drewna, chrustu itp. zapalony pod gołym niebem» Palić, rozpalić, rozniecić, rozłożyć ognisko. Ognisko bucha, dogasa, dymi, pali się, płonie. 2. «impreza rozrywkowa, urządzana zwykle wieczorem przy… … Słownik języka polskiego
wstyd — m IV, D. u, Ms. wstydydzie; zwykle blm «przykre, upokarzające uczucie spowodowane świadomością niewłaściwego, złego, hańbiącego postępowania (własnego lub czyjegoś), niewłaściwych słów, świadomością własnych lub czyichś braków, błędów itp.,… … Słownik języka polskiego
wstyd — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. wstydzie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} nieprzyjemne, upokarzające uczucie wywołane świadomością własnych lub cudzych braków, błędów, złych, niewłaściwych, postępków, połączone z lękiem przed opinią innych :… … Langenscheidt Polski wyjaśnień