Перевод: со всех языков на русский

с русского на все языки

on jest palący

  • 1 palący

    paląc|y
    1. жгучий;

    \palący wstyd жгучий стыд;

    \palącyа potrzeba насущная потребность 2. (w smaku) едкий; жгучий;
    3. курящий;

    on jest \palący он курит, он курящий;

    4. \palącyу курильщик, курящий
    +

    4. palacz

    * * *
    1) жгу́чий

    palący wstyd — жгу́чий стыд

    paląca potrzeba — насу́щная потре́бность

    2) ( w smaku) е́дкий; жгу́чий
    3) куря́щий

    on jest palący — он ку́рит, он куря́щий

    4) palący м кури́льщик, куря́щий
    Syn:
    palacz 4)

    Słownik polsko-rosyjski > palący

См. также в других словарях:

  • lampa — ż IV, CMs. lampapie; lm D. lamp 1. «urządzenie służące do wytwarzania sztucznego oświetlenia za pomocą prądu elektrycznego lub przez spalanie nafty, oleju, spirytusu, gazu» Lampa elektryczna, gazowa, naftowa. Lampa stojąca, wisząca. Zapalić,… …   Słownik języka polskiego

  • karbidowy — przym. od karbid ∆ Lampa, lampka karbidowa «lampa, w której źródłem światła jest palący się acetylen wytwarzany w zbiorniku przez działanie wody na karbid; lampa acetylenowa» …   Słownik języka polskiego

  • karbidówka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. karbidówkawce; lm D. karbidówkawek {{/stl 8}}{{stl 7}} lampa, w której źródłem światła jest palący się acetylen powstający w zbiorniku na skutek reakcji chemicznej karbidu z wodą : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapalić… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • ostry — ostrzy, ostrzejszy 1. «o narzędziach, przyrządach, przedmiotach itp.: mający kłujące zakończenie lub tnącą, wyostrzoną krawędź przeznaczoną do cięcia, krajania» Ostry nóż. Ostra siekiera. ∆ Ostry nabój «podstawowy rodzaj naboju z pociskiem do… …   Słownik języka polskiego

  • ognisko — n II, N. ogniskokiem; lm D. ogniskoisk 1. «stos drewna, chrustu itp. zapalony pod gołym niebem» Palić, rozpalić, rozniecić, rozłożyć ognisko. Ognisko bucha, dogasa, dymi, pali się, płonie. 2. «impreza rozrywkowa, urządzana zwykle wieczorem przy… …   Słownik języka polskiego

  • wstyd — m IV, D. u, Ms. wstydydzie; zwykle blm «przykre, upokarzające uczucie spowodowane świadomością niewłaściwego, złego, hańbiącego postępowania (własnego lub czyjegoś), niewłaściwych słów, świadomością własnych lub czyichś braków, błędów itp.,… …   Słownik języka polskiego

  • wstyd — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. wstydzie, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} nieprzyjemne, upokarzające uczucie wywołane świadomością własnych lub cudzych braków, błędów, złych, niewłaściwych, postępków, połączone z lękiem przed opinią innych :… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»